محمدنبی شهیکی‌تاش؛ علی دهقانی؛ مهیم شهیکی‌تاش
دوره 0، شماره 13 ، تیر 1387، ، صفحه 149-168
چکیده
در این تحقیق برای ارزیابی توزیع درآمد از شاخص ضریب جینی ((Gini، شاخص تایل (T)، شاخص نسبت دهک دهم به دهک اول (D10/D1)، شاخص نسبت تمرکز چهار دهک بالا (UPCR4) که وضعیت ثروتمندان جامعه و چهار دهک پایین (Down CR4) که وضعیت ...
بیشتر
در این تحقیق برای ارزیابی توزیع درآمد از شاخص ضریب جینی ((Gini، شاخص تایل (T)، شاخص نسبت دهک دهم به دهک اول (D10/D1)، شاخص نسبت تمرکز چهار دهک بالا (UPCR4) که وضعیت ثروتمندان جامعه و چهار دهک پایین (Down CR4) که وضعیت فقرا در جامعه و (CR2 MOT) که به وضعیت خانوارهای متوسط جامعه توجه دارد استفاده شده است. شاخصهای فوق در طی سه دوره زمانی در برنامه‌های عمرانی سالهای (1358-1348)،در طی دوره (1367-1358) و در سه برنامه توسعه سالهای (1383-1368) محاسبه شده است. در مجموع با مروری بر شاخصهای مختلف توزیع درآمد در کل کشور، میتوان نتیجه گرفت که اکثر شاخصهای نابرابری طی سالهای (1361-1347) دارای روند صعودی بوده و پس از 1362 تا سال 1383 دارای روند نزولی بودهاند. یافتههای مطالعه جاری نشان میدهد که در سال 1358 ده در صد ثروتمندترین خانوارها نزدیک به 27 برابر ده در صد فقیرترین خانوارها درآمد داشتهاند که این نسبت در سال 68 به 17 برابر و در سال 1383 به 14 برابر کاهش یافته است. در مجموع ضریب جینی (Gini)، شاخص تایل(T) و سایر شاخصها توزیع درآمد در این تحقیق نشان میدهد که سیاست‌های توزیع درآمد در سه برنامه توسعه بعد از انقلاب سالهای (1383-1368) تأثیر معنیداری در کاهش نابرابری درآمد در اقتصاد ایران به همراه داشته است.
