نحوه تخصیص اعتبارات سرمایهای منطقهای دولت نقش مهمی در محرویتزدایی، کاهش نابرابری و در نهایت توسعه پایدار و متوازن منطقهای دارد. بنابراین، حساسیت بالایی به رفتار مالی دولت به ویژه در تخصیص اعتبارات ...
بیشتر
نحوه تخصیص اعتبارات سرمایهای منطقهای دولت نقش مهمی در محرویتزدایی، کاهش نابرابری و در نهایت توسعه پایدار و متوازن منطقهای دارد. بنابراین، حساسیت بالایی به رفتار مالی دولت به ویژه در تخصیص اعتبارات سرمایهای استانی وجود دارد. بر این اساس، در این پژوهش به تحلیل الگوی تخصیص اعتبارات سرمایهای استانی با رویکرد کارایی محور و برابریمحور در دوره (1395-1384) پرداخته میشود. تصریح الگوی تخصیص اعتبارت سرمایهای استانی بر اساس تعمیم الگوی ریاضی تخصیص بودجه کاستلز و سوله- اوله (2005) و سوله- اوله (2013) صورت گرفته است. نتایج حاصل شده بیانگر این است که افزایش اعتبارات هزینهای دولت باعث کاهش اعتبارات سرمایهای استانی شده است. همچنین، تخصیص اعتبارات سرمایهای کاراییمحور بوده و بیشتر به استانهایی تخصیص یافته است که تولید بالاتری داشتهاند. به علاوه، نابرابری در تولید منطقهای اثر منفی بر تخصیص اعتبارات سرمایهای دولت داشته است. در نتیجه، تخصیص اعتبارات سرمایهای استانی برابریمحور نبوده است. بنابراین، بازنگری در تخصیص بودجه استانی ضروری است.