اسدالله فرزین وش؛ فرهاد علی‌نژاد مهربانی
دوره 0، شماره 12 ، دی 1386، ، صفحه 3-24
چکیده
در این مقاله به محاسبة مفهومی تحت عنوان نسبت فداکاری[1] پرداخته‌ایم. نسبت فداکاری معیاری است که می‌توان با توسل بدان، تا حدودی آثار سیاست‌های کنترل تورم اعمال شده از سوی بانک مرکزی را ارزیابی کرد. نسبت ...
بیشتر
در این مقاله به محاسبة مفهومی تحت عنوان نسبت فداکاری[1] پرداخته‌ایم. نسبت فداکاری معیاری است که می‌توان با توسل بدان، تا حدودی آثار سیاست‌های کنترل تورم اعمال شده از سوی بانک مرکزی را ارزیابی کرد. نسبت عکس‌العمل انباشته تولید به عکس‌العمل غیر انباشته تورم در اثر سیاست پولی انقباضی را نسبت فداکاری گویند. جهت بررسی آثار سیاست پولی انقباضی روی نرخ رشد تولید حقیقی و تورم از روش VAR ساختاری چهار متغیره استفاده گردیده است. متغیرهای مدل شامل سری‌های زمانی فصلی نرخ رشد تولید حقیقی، نرخ رشد نقدینگی، نرخ تورم و نرخ بهره حقیقی میباشد که برای دوره (4/1384-1/1367) بکار برده شده است. تحت این روش و با معرفی فروض مشخص و منطبق با اقتصاد ایران، پس از استخراج اثر شوک‌های پولی، نسبت فداکاری به میزان 27/2 ـ طی یک دورة شش ساله محاسبه گردیده است. آنچه که از نتایج تحقیق برمی‌آید بدین شرح است. اولاً) اعمال سیاست‌های پولی انقباضی جهت کنترل تورم طی یک دورة تقریباً طولانی شش ساله، باعث کاهش روند تورمی می‌شود؛ ثانیاً) علامت منفی نسبت فداکاری بدین معناست که رابطة بین تغییرات روند تورمی و تغییرات تولید در یک جهت نمی‌باشند. به عبارت دیگر، با اعمال سیاست پولی انقباضی و رسیدن به روند تورمی پایین‌تر از مقدار اولیه، نرخ رشد تولید افزایش می‌یابد. در نهایت می‌توان نتیجه‌گیری کرد که در اقتصاد ایران، پس از گذشت یک دوره پنج یا شش ساله، دستیابی به روند تورمی پایین‌تر با نرخ رشد بالاتر تولید ممکن می‌شود و کاهش یک درصد در روند تورم نه تنها باعث کاهش نرخ رشد تولید نمی‌شود بلکه آن را به میزان 27/2 درصد افزایش می‌دهد. میباشد.(sacrifice ratio)۱- در این مقاله نسبت فداکاری همان نسبت تبادل
