محمد رضا شریف آزاده؛ محمد حسین حسین‌زاده بحرینی
دوره 0، شماره 4 ، آبان 1382، ، صفحه 159-192
چکیده
سرمایه گذاری خصوصی در هر کشور افزون بر تأثیر پذیری از متغیّرهای اقتصادی مانند نرخ تورّم، نرخ ارز ، حجم سرمایه گذاری دولتی، حجم سرمایه گذاری مستقیم خارجی و دیگر متغیّرهای اقتصادی، از متغیرهای نهادی معطوف ...
بیشتر
سرمایه گذاری خصوصی در هر کشور افزون بر تأثیر پذیری از متغیّرهای اقتصادی مانند نرخ تورّم، نرخ ارز ، حجم سرمایه گذاری دولتی، حجم سرمایه گذاری مستقیم خارجی و دیگر متغیّرهای اقتصادی، از متغیرهای نهادی معطوف به امنیت محیط سرمایه گذاری، تأثیر میپذیرد. در این مقاله ، چگونگی تأثیرپذیری سرمایه گذاری بخش خصوصی در ایران از متغیّرهای امنیتی آزمون شده است. متغیّرهای نهادی «ثبات دولت»، «حاکمیت نظم و قانون»، «خطر بروز درگیری داخلی»، «خطر بروز درگیری خارجی» و «شکاف میان انتظارات مردم و عملکرد اقتصادی دولت»، تأثیر مثبت و معنا دار بر نسبت سرمایه گذاری خصوصی به GDp دارند. تأثیر متغیّرهای «پاسخگویی دولت در برابر مردم و نهادهای دموکراتیک»، و «فساد دولت» بر نسبت سرمایه گذاری بخش خصوصی به GDp منفی است, اما کاملاً معنا دار نیست. متغیّر «خطر بی اعتنایی به قراردادها و مصادره سرمایه گذاری بخش خصوصی به وسیلة دولت»، با سرمایه گذاری خصوصی در ایران رابطة نه چندان معنا دار اما مثبت نشان میدهد، بدین معنی که کاهش خطر یادشده به افزایش سرمایه گذاری بخش خصوصی میانجامد. و سرانجام متغیّرهای «کیفیت دستگاه اداری» و «خطر بروز تنشهای قومی» ارتباط معنا داری با نسبت سرمایه گذاری بخش خصوصی به GDp نشان نمیدهند. استفاده از شاخصهای تجمعی ـ که از حاصل جمع تمام یا برخی از شاخصهای نهادی پیش گفته به دست میآیند - تأثیر پذیری شدید سرمایه گذاری خصوصی در ایران را از ماهیت و عملکرد دولت تأیید میکند.
