مصطفی سلیمی فر؛ جواد خزاعی
دوره 0، شماره 8 ، آبان 1384، ، صفحه 51-70
چکیده
این نوشتار در پی آن است که میزان توفیق نظام تأمین اجتماعی کشور در کاهش جمعیت زیر خط فقر را در سالهای 80-62 بررسی نماید. برای این منظور، از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. به علاوه، یک مدل اقتصادسنجی ...
بیشتر
این نوشتار در پی آن است که میزان توفیق نظام تأمین اجتماعی کشور در کاهش جمعیت زیر خط فقر را در سالهای 80-62 بررسی نماید. برای این منظور، از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. به علاوه، یک مدل اقتصادسنجی نیز به منظور بررسی میزان و نحوة تأثیر هزینههای دولت در بخش تأمین اجتماعی روی کاهش درصد افراد فقیر جامعه مورد استفاده قرار گرفته است. نظام تأمین اجتماعی ایران شامل بخشهای بیمهای و حمایتی است. در بخش بیمهای، مشمولین حمایتهای بلندمدت تأمین اجتماعی با دریافت مستمری، زندگی بالاتری از خط فقر مطلق داشتهاند، اما مقدار مستمریهای دریافتی به قیمتهای ثابت سال 1369 طی دوره کاهش یافته است. مشمولین صندوق بازنشستگی کشوری نیز وضعیت مشابهی داشتهاند. در بخش حمایتی، مددجویان عادی تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره)، به رغم افزایش دریافت مستمری - به قیمتهای ثابت - از این نهاد، همچنان زیر خط فقر مطلق قرار داشتهاند. استفاده از روش همگرایی انگل - گرنجر نشان داد که افزایش هزینههای دولت در فصل تأمین اجتماعی و بهزیستی، موجب کاهش معنادار درصد خانوارهای زیر خط فقر مطلق میشود.
